Op vrijdagavond 20 oktober rond een uur of acht stroomde het clubhuis langzaam vol met stuiterende verkenners. Het was zover: het eerste kamp van het jaar stond op het punt van beginnen. Nadat iedereen zijn zooi geïnstalleerd had, was het eerst tijd voor een rondje roeien, wrikken en jagen door de polder. Onder toeziend oog van de leiding gingen de verkenners op pad om dit rondje zo snel mogelijk te voltooien. Nadat alle boten uiteindelijk hun rondje voltooid hadden – dit ging bij de ene boot wat sneller dan bij de andere – bleek er een dropping op het programma te staan. Alle verkenners werden verdeeld over de auto’s en naar het startpunt gebracht. Dit bleek voor sommige leiding wat lastig te vinden, maar met een omweg werd de locatie uiteindelijk gevonden en kon de dropping starten. De verkenners hadden het tempo aardig hoog liggen en verschenen na een uur of twee op het clubhuis. Hier had de leiding inmiddels gezorgd voor warme chocolademelk, waarna het toch echt tijd was om te gaan slapen.
Aan het ontbijt bleek dat de nacht voor sommigen wat kort was geweest. Er waren een hoop slaperige hoofden te zien, maar gelukkig was iedereen echt goed wakker op het moment dat de boten vertrokken voor een dagtocht door de slootjes van onder meer Oud Ade. Nadat de verkenners op pad waren, ging de leiding aan de slag met het voorbereiden van de lunch. De verkenners hadden de luxe dat er een warme lunch gepland stond die bij hen bezorgd werd. Op het moment dat de leiding de lunch kwam bezorgen, bleek dat de verkenners minder ver waren gekomen dan gedacht. Gelukkig waren daar leidingleden Bob en Jelle om de boten een stukje op weg te helpen, waarna het tijd was voor de welverdiende lunch. Toen de magen gevuld waren met soep en broodjes ei, gingen de verkenners zelfstandig verder met hun tocht. Op naar Oud Ade en alle kleine bruggetjes aldaar! Daar aangekomen stond een gedeelte van de leiding al te wachten om te assisteren met het openen van alle bruggetjes. Deze zijn namelijk te laag om zo met een vlet onderdoor te passen. Gelukkig ging het met een beetje hulp vlot en mocht ook de enorme regenbui die op dat moment overtrok de pret niet drukken.
Omdat er aan het begin van de dag vertraging opgelopen was en omdat het zelfs voor onze doorgewinterde verkenners wat koud werd na al die regen, besloot de leiding om de vletten tegemoet te komen met de sleper. Dit beviel de verkenners wel en snel maar zorgvuldig werden de boten afgetuigd en konden de boten teruggesleept worden naar het clubhuis. Hier was het gelukkig lekker warm en stond zelfs het eten al klaar. Tijdens het eten werd het de leiding duidelijk dat de verkenners het prima naar hun zin hadden gehad. Het ene naar het andere verhaal werd verteld, waardoor het een gezellige boel werd aan tafel. In de avond werd er relaxed film gekeken in het welpenlokaal, waarna alle verkenners moe maar voldaan naar bed gingen.
De zondag werd rustig begonnen met een snelcursus knopenleggen. Samen werd er geoefend op knopen die op het water zeker van pas komen, zoals de platte knoop, mastworp en de paalsteek. Zelfs na enkele weken kan de leiding concluderen dat het met de knoopkunsten van de verkenners goed gesteld is en dat alle knopen nog steeds gemaakt kunnen worden. Na deze rustige start was het tijd voor alweer het laatste onderdeel van dit weekendkamp: het installeren. De schipper had er een aardige taak aan, want alle verkenners en een drietal leidingleden werden geïnstalleerd. Inmiddels waren er ook de nodige ouders binnengekomen, waarvan een deel zich ontpopte tot fotograaf en alle installaties vastlegde op de gevoelige plaat. Nadat iedereen geïnstalleerd was, was het kamp helaas alweer voorbij en kon iedereen terugkijken op een druk en gezellig weekend!