Als je aan een willekeurig jeugdlid vraagt wat de kookstaf doet tijdens een kamp, dan krijg een antwoord in de strekking: “Die koken voor ons, duh!”. Als je geluk hebt vertellen ze je ook dat de kookstaf de boodschappen doet, maar daar blijft het dan ook bij. Eva, Bas en Bart maakten dit jaar deel uit van de kookstaf van het Bever / Welpen / Junioren kamp, we vroegen hen wat ze zoal deden als ze niet bezig waren met koken of boodschappen doen.
“Als ik niet met het eten bezig was”, begint Eva, “dan hield ik me meestal met de kids bezig. Ik heb zelf geen programma’s verzonnen of voorbereid, maar ik kan natuurlijk wel helpen met het uitvoeren.” “Ik ben meestal een soort vliegende keep” voegt Bart toe “buiten het koken help ik meestal gewoon mee met het programma. Postbemanning bij een postenspel, helpen bij knutselen, corvee begeleiden, net waar de leiding me kan gebruiken. En ik ben meestal de spelleider bij het Weerwolven, dat spelen we elk kamp wel een aantal keer.”
“Als kookstaf ben je ook de aangewezen persoon om een probleem op te lossen voor de leiding” vertelt Bas. “Op donderdag gingen we naar het winkelcentrum van Amstelveen voor een verzamelspel. De leiding en kids namen de bus en Bart en ik gingen met de fiets. We waren de borden Amstelveen net voorbij toen Bart gebeld werd dat de leiding de map met vragen voor het spel vergeten was, of we die even op wilden halen. Dus toen zijn we maar omgedraaid…”
“De Kookstaf is meestal ook de enige groep die de tijd heeft om tijdens een programma weg te gaan, om naar zo’n oplossing te zoeken”, vult Bart aan, “De leiding is meestal bezig met het uitvoeren van het programma of met de voorbereiding van het volgende onderdeel, dus dan loop je niet zomaar weg.”
“Maar gewoon meedoen met een programma is wel het leukste”, lacht Eva, “Op maandag gingen we naar het Scheepvaartmuseum, en daar kon ik gewoon meedoen als leiding. Je loopt dan rond in het museum met een groepje kids, of eigenlijk loop je er meer achteraan, terwijl zij alles bekijken en er de gekste verhalen over verzinnen. Maar je leert zo wel de kids beter kennen”
“Ik had dat meer op woensdag, toe we gingen zwemmen”, vertelt Bart, “Rudie (één van de Bevers red.) had nog geen zwemdiploma, en moest daarom constant begeleiding hebben zolang we in het zwembad waren, die taak heb ik toen op me genomen. Dus ik heb de hele middag van de ene naar de andere waterspuit-attractie gerend en zo’n zes miljoen keer van de glijbaan geweest, tenzij het golfslagbad aan stond, want dat was toch echt het leukste.”
“Helpen bij de kampdoop was ook zo leuk ”, voegt Eva Toe “Ik had nog nooit een kampdoop gezien van de andere kant, als je zelf niet gedoopt wordt, zeg maar. Je loopt dan met een van de kids mee die gedoopt worden, en terwijl het kind aan je hand geblinddoekt is, mogen de andere kinderen hem een beetje bang of nat maken. Dan vinden de meeste kinderen het erg fijn dat ze naast een leidinglid lopen. “
“De afsluiting van het kamp was ook zo geweldig”, gaat Eva verder, “we kregen allemaal een schort gesigneerd door alle kids en leidingleden.” “Dat was inderdaad vet cool”, vult Bas aan, “Ik heb de mijne meteen in gebruik genomen om te koken op mijn eigen vakantie.” “Ik ook”, lacht Eva “hij kookt prima!” “Ik niet…,” zegt Bart “Ik heb de mijne ingelijst en opgehangen in de huiskamer, ik klieder namelijk nog eens met koken, en ik zou het zonde vinden als zo’n aandenken meteen smerig wordt.”